ارزشیابی روان سنجی مقیاس مشکل استفاده از تلفن همراه

سابقه و هدف: در سالهای اخیر، میزان استفاده از تلفن همراه افزایش چشمگیری داشته است. پژوهش حاضر به منظور ارزشیابی روان سنجی مقیاس مشکل استفاده از تلفن همراه انجام شد. مواد و روشها: نمونه آماری این پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران (200 نفر) بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. تمام آزمودنیها به نسخه فارسی مقیاس مشکل استفاده از تلفن همراه (mppus)، پرسشنامه استعداد اعتیاد(aps) و پرسشنامه سلامت عمومی (ghq-28) پاسخ دادند. یافته ها: روایی این پرسشنامه به وسیله روایی همگرا و همزمان، و تحلیل عاملی محاسبه شد. نتایج تحلیل عوامل با استفاده از روشهای مؤلفه های اصلی و چرخش واریماکس نشان داد که این پرسشنامه از چهار عامل تشکیل شده است که بیش از 26/57% واریانس کل را تبیین می کنند. دامنه همبستگی زیرمقیاسهای mppus از 57/0 تا 75/0 بود (01/0p<). روایی همزمان نیز با به کارگیری مقیاس استعداد اعتیاد و پرسشنامه سلامت عمومی اندازه گیری شد که ضریب همبستگی آنها به ترتیب 47/0 و 45/0 بود (01/0p<). ضریب آلفای کرونباخ و دونیمه سازی برای کل مقیاس به ترتیب 90/0و 95/0 بود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر، به طور کلی پایایی و روایی مقیاس مشکل استفاده از تلفن همراه را تأیید کرد و می توان گفت مقیاس مشکل استفاده از تلفن همراه می تواند ابزاری معتبر و پایا در ارزیابی مشکل استفاده از تلفن همراه در جمعیت ایرانی باشد.